Tokshows

De mantel die resultaat en daadkracht toedekt

heet: ‘doen wat nodig is’, ‘we zijn er dag en

nacht mee bezig’, ‘we hebben de beste

mensen die er aan werken’, ‘we doen er

alles aan’. Gisteren in de tokshow, waarin

alsmaar dezelfde kippen rondkakelen smeet

de nieuwe kapitein van Rijn, met dit soort 

platitude-diarree de trossen los van een half 

gezonken schip.

Concrete vragen over hoe staat het met de

mondkapjes, met de testsets, beantwoorde 

hij met een lege blik, lege woorden en lege handen.

De journalistiek heeft zich kennelijk 

voorgenomen om hun eerste plicht, namelijk

kritisch te ondervragen, op te schorten.

Er wordt nergens doorgevraagd, alle vage 

ontwijkende antwoorden, worden begripvol

geaccepteerd en… door naar de volgende vraag,

die dan ook weer oplost als een sliertje rook. 

Stop met de herhaling van de herhaling laat

mensen aan het woord die concreet iets doen.

Studenten die beademingsapparatuur bouwen,

een fabrikant die mondkapjes uit condoom-

machines tovert en andere echte doeners. 

Stop met de ronkende praatjes waarbij alleen

lucht verplaatst wordt. Want die weerzinwekkende

ijdeltuitige BN’ers en de van camera naar camera

hoppende deskundigen die voortdurend hun 

rondlopertjes afdraaien hebben we nu wel genoeg

gezien. 

Ze vullen met hun praatjes, vooral zendtijd.

Bob Rooyens

7 april 2020