Miesje, Joost, Marieke, Janneke - Leen en Mies
Dit speelt meer dan 10 jaar geleden.
Leen en ik zitten op zijn werkkamer.
Mies komt zo af en toe binnen met een kopje koffie,
iets lekkers erbij en zo glijden we dan met z’n drieën
vanzelf in een gesprek over een actualiteit, een programma,
een politicus, een presentator.
Nou ja, ’t kan van alles zijn.
Mies liet Leen een brief zien van een echtpaar, goede
bekenden van ze, met daarin een foto waarop dat echtpaar
op een bankje zit in de tuin van St. Paul’s Church in Londen,
Covent Garden.
Leen en Mies zijn in 1955 in Londen getrouwd. Niet zozeer
vanuit een romantische opwelling maar gedwongen door een
katholieke moraal die niet toestond dat een katholiek meisje
zou trouwen met een gescheiden man.
50 Huwelijksjaren later in 2005, gaan Leen en Mies dat in
Londen vieren.
Een huwelijk van 50 jaar is al redelijk uitzonderlijk, een
huwelijk met die lengte, in de wereld van schijn en illusie is
nog veel uitzonderlijker en de verdieping van hun liefde de
allesomvattende verknochtheid aan elkaar, die in mijn
beleving in de loop der jaren alleen maar intenser werd, is
uniek.
Ze vliegen naar Londen, gaan uit, vieren hun 50jarige
verbintenis en gaan slapen. De volgende ochtend gaan ze
ontbijten en geloven hun ogen niet. Aan één van de tafeltjes
in de ontbijtruimte zit één van hun kinderen.
De schok van de verrassing is groot, maar wordt groter
naarmate er steeds meer kinderen de ontbijtruimte binnen-
druppelen.
Miesje, Joost, Marieke en Janneke hadden in het geheim een
uitzonderlijk cadeau geregeld.
Ze namen Mies en Leen mee naar de tuin van St. Paul’s
Church in Covent Garden. De wijk waar vroeger ’s morgens
de pakhuizen werden bevoorraad met groenten en fruit en
waarvan het marktje diende als decor voor de openingsscène
van ‘My Fair Lady’.
In de theaterwereld staat het kerkje bekend als ‘the Actor’s
Church’. Veel celebreties worden in de kerk herdacht,
geëerd of liggen er begraven. Alec Guinness, Charlie Chaplin,
Noël Coward, Boris Karloff, Margaret Rutherford en recent nog
Alan Rickman, etc.
De kerkleiding die, zoals veel kerken, moeite heeft om zich
financieel te bedruipen bedacht dat de bankjes in het
parkje rond de kerk wel eens een interessante bron van
inkomsten zouden kunnen zijn.
De bankjes werden ‘remembrance benches’ genoemd en
kregen tegen betaling, een autonome naamgeving.
Miesje, Joost, Marieke en Janneke hadden zich een bankje
toegeëigend en voorzien van de tekst:
Mies en Leen
Eloped to London from Amsterdam
Een waanzinnig origineel en ontroerend cadeau.
Om het bankje niet een anoniem leven te laten slijten,
vroegen Leen en Mies aan vrienden die naar Londen gingen,
een foto van zichzelf op het bankje te nemen en zo het bankje
te promoveren tot monument van de vriendschap en een
levende herinnering aan een lief, uitzonderlijk cadeau van de
kinderen.
Op de dag dat ik er met Roland de Groot en mijn zoon Rinke
was, vroegen we aan de over het algemeen wat oudere dames
en heren die in het parkje waren, of zij de geschiedenis van
het bankje kenden.
Nou nee dat niet, maar de tekst duidt er toch wel op, dat
het gaat over een jong verliefd stelletje dat Amsterdam
ontvlucht is om in Londen een nieuwe toekomst op te
bouwen. Ze fantaseerden er een beetje op los waarbij
hun ogen romantische dromen lieten zien, die blosjes
tekenden op hun eigen verleden.
We hadden wel een probleempje. Het bankje was bezet.
Er zat een wat oudere dame op. We vertelden haar de
geschiedenis en verzochten haar om een bankje op te willen
schuiven, zodat wij de foto konden maken voor de collectie
‘vriendschap en liefde’.
Ze weigerde pertinent. Bleek ook niet echt een dame, meende
dat we haar in de maling namen en maakte ons met ‘bloody’s
dit en bloody’s dat uit, voor kinderen van een publieke
vrouw.
We gingen op een aangrenzend bankje zitten wachten tot ze
zou afkoelen en vertrekken.
Vergeet het maar.
Ze keek ons met een smalende glimlach aan, bleef zitten
waar ze zat en pruttelde boze taal.
Wat te doen.
Rinke is praktisch. Hij trok een 20 Pond biljet en met
gespeelde tegenzin, maar wel gretig pakte ze het aan en ging
een eindje verderop zitten.
Klik en de foto was gemaakt.
Roland de Groot en ikzelf. 20 april 2009
Monument van de kinderen voor hun ouders.
7.3.'2018
8.3.'18
Op deze foto is ook de inscriptie op de voorkant zichtbaar. '
In celebration of their 50th anniversary September 22nd 1955 In Everlasting Love
