I.M.
Hoewel qua kwantiteit, Nederlands drama een goeie flow te pakken
heeft, blijft wat mij betreft de kwaliteit toch wel achter in vergelijking
met het internationale aanbod.
Netflix en andere V.O.D.-aanbieders, hebben de lat een stuk hoger
gelegd, dan de polsstok van krimpende budgetten, opgelegd door een
overheid die met dedain praat en handelt jegens de Publieke Omroep,
aankan.
Daar komt bij dat artistiek aanleunen tegen buitenlandse modellen het
authentiek ontwikkelen van een herkenbare Nederlandse signatuur en
portefeuille, ook niet bevordert.
In Europa maken de Scandinaviërs voor de Internationale markt de ene
successerie na de andere. Er zijn goeie Franse series, Spaanse, Duitse
en bovenal Engelse.
De Engelsen beheersen alle genre’s van comedy, kostuumdrama, tot gedramatiseerde werkelijkheid.
Na het zien van “The Queen” zullen velen op het ‘originele’ creatieve
idee zijn gekomen van ‘de Oranjes’.
Nou succes!
Met grote interesse zag ik uit naar de Nederlandse miniserie: I.M.
Via Hans Sleutelaar en Armando, (destijds Haagse Post) waarmee ik
jarenlang intensief heb samengewerkt, heb ik Ischa wel eens ontmoet.
Armando vond dat hij voor de H.P. toneelkritieken moest schrijven. Nou,
die waren binnen de kortste keren zeer gevreesd. Niets en niemand
ontziend sabelde hij met scherp geslepen taal, het Nederlandse drama-
toneel tot bezinning. Van zeer nabij heb ik ervaren hoe gevreesd hij was.
In de loop der tijd ben ik hem hier en daar nog wel eens tegengekomen.
Tijdens het draaien op een filmset in Amsterdam stond hij te kijken en
te kijken en te kijken en kwam toen, met de blik van een stout jongetje
‘bedelen’ om een rolletje.
‘Hoef niet groot hoor. Klein rolletje…. Hé….hè!?”
Alles wat er over hem gezegd werd, vanuit boosheid, of bewondering zal
bij zo’n complexe personality wel kloppen. Alles klopt tenslotte in ‘the eye
of the beholder’.
Met grote interesse zag ik daarom uit naar de serie I.M.
Michiel van Erp, die met een authentieke signatuur al een aantal bijzondere documentaires gemaakt had, overrompelde mij met zijn serie over Ramses
Shaffy. Omdat ik Ramses vrij goed gekend heb, zag ik met enige scepsis
de serie tegemoet.
Die bleek totaal onterecht. De keuze voor Maarten Heijmans was geniaal.
Omdat de scenario-schrijver m.i. zijn oor in beperkte kring had neergelegd,
miste ik een aantal bijzondere, graverende momenten in Ramses’ leven.
Daarbij moet ik tegelijk zeggen, dat het schrijven van een scenario over
een grote, creatieve, levenslustige, ongeremde, multi getalenteerde persoonlijkheid, altijd dwingt tot het maken van keuzes.
Die leiden dan tot woorden die iets omschrijven en woorden die iets willen
zeggen. Vanzelfsprekend is een regisseur nauw betrokken bij de totstand-
koming van ‘het’ scenario. Hij moet de woorden omzetten in beelden en geluiden
met een door hem beoogde, effectieve dramaturgie.
Michiel van Erp, maakte met Ramses een overrompelend debuut als
drama-regisseur. De omzetting van woorden op papier tot een fascinerende
regie van spel en beeld, toonde het talent en inlevingsvermogen van een
ware meester.
‘A star was born’.
Met de serie I.M. heeft hij zijn prachtige talent bevestigd. Intimiteit, verdriet, vreugde, agressie, perspectief, van diep dal naar piek, het werd in het spel
en in een grandioze beeldvoering vastgelegd.
Geregisseerd!!
Ook een groot compliment voor het camerawerk. Technisch, creatief, was het gebruik van lange lenzen, lage diafragma’s, soms aan Coutard herinnerende camera-voering, fenomenaal.
Een beetje pijn voelde ik wel bij het spel van de protagonist. Ik realiseer me,
dat een geacteerde weergave van een complexe personality als Ischa een meesterproef is voor een acteur. Ik merkte dat ik iets te vaak naar een acteur
keek en niet naar het personage. Wende Snijders daarentegen, die het van
de scenarist (te) vaak moest doen met stil spel en aanwezigheid kon mij in alles meeslepen.
Wat een waanzinnig talent is die vrouw. Misschien dat bij Nasr het feit dat ik
(hoe zijdelings dan ook) Ischa van nabij heb meegemaakt, bij mijn appreciatie
voor zijn spel een rol speelt.
Anderzijds bij Maarten Heijmans had ik dat totaal niet en Ramses kende ik toch echt heel veel beter dan Ischa.
Soit!
Met een joyeus gebaar licht ik mijn hoed voor Michiel van Erp. Van hem kunnen we nog veel moois verwachten. Ik hoop dat Netfix heeft meegekeken en hem miljoenen en carte blanche biedt om betekenisvolle films en series te maken.
Bob Rooyens
2.2.21