In de commentaarcel bij Willem, was ’t heerlijk. Onder ’t genot van een mooi glas wijn, (Althans voor mij. Willem’s drankconsumptie beperkte zich tot een nipje) buitelden de woorden als acrobaten van het Cirque du Soleil uit zijn mond. Lenig en soepel, mooie volzinnen, licht kritische noten, prikkelende toelichting en tijdens de performances met mij
converserend over de
megalomanie van Ludwig II en zijn theatrale scheppingsdrang. Als freestyler avant la
lettre gleed Willem moeiteloos, bij de laatste maten van een optreden terug in zijn verantwoordelijkheid als commentator. Je moet erbij zijn geweest om ’t te geloven. Ik had dat voorrecht.
5. Het hier en nu.
Het is geweldig dat Nederland zo’n groot internationaal spektakel mag en kan organiseren, zeker onder de huidige omstandigheden. Na de teleurstelling van vorig jaar, tonen de verantwoordelijken lef, moed, vasthoudendheid, geloof en doorzettingsvermogen.
Thumbs up!
Wat het gaat worden weten we nog niet, maar het hartje klopt vol verwachting. Een aantal dagen geleden bracht de koning een werkbezoek aan Ahoy. Babbeltje hier, babbeltje daar, fotootje, videootje, selfie…..
De vorst toonde zijn interesse.
Spectaculair en wereldnieuws zou het zijn geweest, als hij als rigger in een tuigje langs het lichtplafond zou zijn gesuisd om een spotje op te hangen. Zowel voor hem als voor de internationale promotie van Nederland een gemiste kans.
Jammer, maar niet erg.
Het programma biedt kansen genoeg op een baanbrekende, spectaculaire show. Ik denk aan de mogelijkheden met holografie, augmented reality, CGI, touch-ups, deep fake, tracking markers, drone-flights en andere spectaculaire technieken die het publiek kunnen overrompelen.
Iedereen weet inmiddels wel dat we het van de liedjes niet moeten hebben. Neem de laatste 10 jaar. Wie kan de winnende liedjes daarvan nog zingen of fluiten?
Ok….5 jaar?
……Drie?
Nou dan!
Een cameravoering waarbij kranen van links naar rechts en van rechts naar links zwaaien, camera’s die inzoomen en tegelijk weer uitzoomen, de talloze shots zonder doel nog zin, waarvan de gedachte moet zijn geweest, zolang het maar beweegt is het wel goed en led screens, die exploderen in kettingorgasmen, hebben we nou toch wel zo’n beetje gehad.
De liedjes zijn er niet veel beter op geworden, maar sinds elk land met een zelf ontwikkeld camera-concept de eigen regie kan voeren, is de presentatie in elk geval afwisselender en interessanter.
Wat het commentaar bij de uitzending betreft was de ‘post Duys’ periode niet makkelijk.
Cornald Maas doet het heel goed. Heeft zijn eigen meer journalistieke approach en het flux de bouche om prettig en vlot relevante informatie te geven. Naast hem zat Jan Smit. Ik weet niet waarom.
Zoals ik al zei, vol verwachting klopt mijn hart. We gaan het zien.
En wie van Broccoli houdt komt prima aan zijn trekken.
