Henny is ernstig ziek en heeft met zijn grote 

verdiensten in de creatieve ontwikkeling van 

het camerawerk in Nederland een ere-doctoraat 

ten volle verdient.

Henny behoort tot de generatie camera-lieden

die de overgang meemaakten van zware logge

camera’s met Turrets waarop 5 of 6 lenzen waren 

gemonteerd naar de zoomlens en…. eind jaren 70,

begin jaren 80, naar de LDK 14 handcamera van

Philips. 

Henny reageerde als Marcus Antonius op Cleopatra,

als Frida Kahlo op Diego Rivera als Romeo op Julia.

hij stond oog in zoeker met de grote liefde.

..en de combinatie was geniaal en onverslaanbaar

Elke regisseur krijgt in zijn beginperiode te maken

met: ’t Laat het maar ’s zien syndroom’.

De scepsis van een ploeg tegenover de rookie!

Als je pech hebt en je niet stevig in je schoenen staat,

niet duidelijk kan maken, wat je van de ploeg verwacht,

Je ze niet mee kan nemen in jouw voorstelling en 

enthousiasme, dan kan dat de werksfeer enorm 

verzieken. 

Als het je daarentegen lukt om een ploeg voor jouw 

ideeën en opvattingen te winnen dan is dat een verrijking

voor het eindproduct.

Vele jaren zat Henny in het kleine vaste team waarmee ik

mijn producties maakte. Zijn solidariteit met mij als de

verantwoordelijke maker was altijd onverminderd groot.

Daarvoor ben ik hem veel dank verschuldigd.

Henny en de handcamera was een droomhuwelijk

Henny kon met een handcamera, wat niemand anders

kon. Altijd een mooi shot. Al zou hij een beeld moeten

maken achter zijn rug, dan nog kon je zonder risico naar

zijn kamera schakelen. 

Henny was de Harry Lavreysen van de handkamera.

Wat Lavreysen met één been kan, kon Henny met 1 hand.

Een 360 graden rol, geen   probleem. Rennen door

een gesloten houten deur… geen probleem.

Programma’s werden door zijn talent sneller, vitaler,

mooier en indringender.

Zonder Henny miste je programma een bijzondere

dimensie. Zijn kamerwerk, voegde kwaliteit en creativiteit  toe 

aan een productie.

Henny was de oervader en de lieve verstandige teacher

voor generaties na hem.

Het ere-doctoraat is daarom zeer verdiend. Lieve Henny

Hierbij reik ik je de dik verdiende bull uit en ik weet zeker, mede

namens vele, vele anderen. 

Grote dank voor je aimabele persoonlijkheid je solidariteit

en je prachtige talent. 

11.8.’24

Bob Rooyens

nb: Terwijl ik dit tik krijg ik de mededeling dat Henny vannacht 

is overleden