Babbel onanie


Op 15 december, half twaalf introduceerde Sven

Kockelmann, (de interviewer van de strenge toon.

die vastbeet, vasthield, doorvroeg, maar inmiddels

veelal grinnikt en behaagt) in zijn radioprogramma

1 Op1 Andre Rouvoet. Oud leider van de Christen

Unie en tegenwoordig leider van de GGD’en.

In het halfuur dat volgde hoorde je in allerlei

varianten Rouvoet zeggen, dat zijn GGD’en klaar

zijn om te vaccineren.

Vraag van Kockelmann: ‘Als de vaccins er zijn,

en we kunnen gaan prikken, dan bent u er klaar 

voor? ’ 

Antwoord Rouvoet: ‘Ja!”  

Nou zijn GGD’en ook de organisaties die 

verantwoordelijk zijn voor het testen en het bron- en 

contactonderzoek. Enige scepsis is dus wel terecht.  

Kockelmann: ‘U staat dus klaar.’ 

Rouvoet: ‘Ja, maar één ding is cruciaal, het moet wel 

zorgvuldig en veilig.’ 

M.a.w., dat gaat nog wel even duren. 

Daarna volgt een heel verhaal waarin het duo: zorg-

vuldig en veilig, veel tijd nodig heeft voordat ze de naald

in de arm kunnen prikken. 

Kortom waar Rouvoet zich smukt met een hoopgevend

‘JA’, blijkt uit de mitsen en maren dat ‘JA’ staat voor

uitstel en vertraging. 

‘Eerst de systemen op orde, contra-indicaties filteren,

helpdesks optuigen, locaties vinden, managers voor

de locaties vinden, de verpakkingen zijn te groot, de

registratie moet nog worden klaar gemaakt en getest, 

ICT-systemen zijn nog niet op orde….’

Nou ja een interview dat ‘JA’  zegt, maar uitkomt op

’NEE’. Kockelmann, vraagt niet door, mist de open

doelen en toont zich een blaffende tandeloze pitbull.

Hij bedankt zijn gast hartelijk voor een verhullend en 

in hoopgevende taal verpakte rookwolk.


Tegenwoordig schuift Sven met grote regelmaat aan

bij ‘M’. De tok-host die tussen 7 en 8 ’s avonds 

bevrediging vindt in babbel-onanie. Gasten worden

in hun betoog vrijwel altijd door haar onderbroken,

omdat haar eigen mening er kennelijk meer toe doet,

dan die van haar gast. 

Het reduceert de gasten tot stoffering voor de diepe 

bron van wijsheid en inzicht die ‘M’ kennelijk zelf meent

te zijn.

Soit!

Ik had het over Kockelmann.

Door de Kro-Ncrv ongeschikt bevonden voor een 

leidende rol in Op1. U weet wel de Publieke tegenhanger

van die gezellige commerciële Tena-lady praatgroep van 

BEAU.

Als compensatie mag Sven nu wel frequent aanschuiven 

bij ‘M’. 

Een paar dagen geleden, trof hij daar de auteur en 

historicus Rutger Bregman tegenover zich.

Sven verhaalde uit de boezem van de politiek wat

er zoal speelde met betrekking tot het rapport over 

de toeslagen-affaire. 

Politici, ambtenaren, kortom alle betrokkenen kregen 

er (terecht) van langs. 

Bregman refereerde er fijntjes aan, dat Sven een

belangrijke categorie buiten beschouwing liet,,,!

‘Hûh…!?’

‘Ja’, zei Bregman, ‘je vergeet de waakhond van de

samenleving.’.

‘Hûh…!?’

‘De journalistiek’!

Sven viel even stil. 

Dat ene woord maakte hem medeplichtig aan de 

‘affaire’.

Nee, niet persoonlijk natuurlijk, maar als beroepsgroep.

Het bederf op zijn gezicht was niet meer te stoppen.

De boze blik naar Rutger Bregman was onbetaalbaar.

Sven zweeg even. 

‘M’ ratelde gewoon door.

Allicht!

20 december 2020