Aaien en likken
Er is op televisie nauwelijks nog sprake van een
kritische benadering. Met af en toe een eenzame
uitschieter van Pauw, is P&W ook zo'n voorgekookt
uurtje televisie.
Nu Henk Hagoord, de nieuwe morele bewaker
van de publieke omroep, heeft laten weten, dat er te
weinig rechtse geluiden hoor- en zichtbaar zijn,
leidt het navelstaren bij actualiteitenrubrieken
tot steeds meer zouteloze gesprekken.
De angst om te worden bekritiseerd
is de journalistieke pokon tot zelfcensuur.
Bij het coterietje van Mathijs van Nieuwkerk
was likken, parfumeren, aaien en zegenen nog wel
eens de dekmantel voor een venijnige valkuil.
Inmiddels produceert de bakoven van 'De wereld
draait door' alsmaar hetzelfde ouwe jongens krentenbrood
en wordt de platvloersheid van Gorden en de
glibberigheid van Jack de Vries al net zo
breed lachend en gezellig omarmd als de
sidekick voor zoete koek, Halina Reijn.
IJdeltuiterij is ook zo'n hinderlijk
bijproduct van interviewers.
Clairy Polak, hoofd schuin, gezicht in een
glimlachende grimas mist door haar focus
op het vragenlijstje nogal eens de openingen
die de verborgen waarheid, naar buiten zou
kunnen brengen.
Meesterlijk is ook haar vermogen om gesprekken
samen te vatten in een opsomming, die de
herhaling is van het zojuist gevoerde gesprek.
Voor zover althans de weergave juist is en
niet gecorrigeerd wordt door de geïnterviewde.
Dan gaat zowel het gesprek als de samenvatting
daarvan in de herhaling.
Maar er gloort hoop.
Peter van der Vorst die vaak maar net
droge voeten houdt bij het geslijm en
gekwijl dat zo rijkelijk uit alle lichaams-
openingen van Albert Verlinde vloeit,
toont zich in zijn nieuwe programma '
Van der Vorst ziet sterren' een interessante
eigenzinnige interviewer.
Waar Niehe aait en streelt om tussen
hem en geïnterviewde een gezellig complot
te smeden, is Peter van der Vorst borstelig,
kritisch soms op het cynische af.
Interviewers die op bezoek gaan bij een 'ster'
zijn geneigd die naar de mond te praten.
Dat kan duiden op een overdaad aan respect,
maar veelal is het een (onuitgesproken)
afspraak om elkaar wel een plezier,
maar geen pijn te doen.
De mantra die de uitwisselbaarheid van
interviews dekt, heet: 'we hebben elkaar nodig'.
Ogylvi was de perfecte man voor de 'van der
Vorst' aanpak. Een labiele man die ondanks
zijn succes een nogal ongelukkige indruk maakt.
Veel emotie weinig cognitie.
Ik ben heel nieuwsgierig hoe het Peter vergaat
bij een ster die slimmer is en zich niet laat
opnaaien door argwaan, kritiek en twijfel.
Voorlopig ben ik enthousiast en hoop dat hij
zijn verfrissende eigenwijze toon vasthoudt.
Bob Rooyens
17.1.'09